چرا من؟ چرا اینجا؟

سلام به همه دوستان عزیز وب قبلیم که انشاءالله به زودی به اینجا هم سر می زنند...

نمیدونم چی شد که اینجا ساخته شد اما به نظرم فکری بود که با گشت و گذار در این فضای مجازی به ذهنم رسید... نوشتن از خودم و همسرم با نگرشی شاید نو،به ازدواج...

خیلی وقت نیست که زندگی مشترک رو تجربه کردم،اما ترجیح دادم از همون روزهای اول از نکات مثبتی که در زندگیم می بینم والبته به درد بقیه هم میخوره،و یا نکات منفی که سعی کردم برطرفشون کنم، بنویسم...

من... البته یه بنده عادی خدا، که داره هرروز سعی شو میکنه تا تو مسیر بندگی،گام های درست برداره تا از مسیر منحرف نشه،البته به کمک همسرش...

راه پر پیچ و خم بندگی رو به تنهایی نمیشه طی کرد... بالاخره یه جاهایی هست که کم میاری،احساس میکنی دیگه نمیتونی بقیه مسیر رو طی کنی... احساس میکنی تنهایی... نه یه همدردی... نه یه همفکری و نه یه همراهی...

فدای خدای خودم بشم که حتی تو راه بندگی خودش هم تنهات نمی ذاره...

خودش احساس نیاز به یه همراه تو زندگی رو تو وجودت قرار داده،خودشم بهترین فردی رو که میتونی تو این راه باهاش همراه و همدل حرکت کنی تا اوج برسی رو برات کنار گذاشته تا به وقتش بهت هدیه بده...

خدا رو به تعداد شن های ساحل های دریاها شکر که هدیه زیبای زندگی منو بهم بخشیدی ...

پس من باب تشکر از تو هم که شده خدایا،می نویسم از خودم و همسر نازنینم که بهترین هدیه زندگیمه...

بسم الله الرحمن الرحیم...

افوض امری الی الله... ان الله بصیر بالعباد...

راستی وبلاگ قبلی من با نام" راضی ام به رضای تو" با این آدرس"www.banooyeshieh.blogfa.com" هست. شاید خیلی از خواننده های اینجا با این وبلاگ آشنا باشند. اینو گفتم که بگم من غریبه نیستم!! همون نرگس اونجام!!