آرامش وجودم...

سلام عشق زیبای من ...

دیرگاهی است رقص قلم روی کاغذ زندگیم را برای تو فراموش کرده ام...

فکر کنم این بار کلمات دلشان برای ناز کردن پیش تو، تنگ شده است... 

نیک به یاد دارم که آن اوایل چگونه تمام ناز و کرشمه ام را با قلمم برایت

حک می کردم... از خودم میگفتم... از دلتنگی هایم...

از تو... از شیرینی های زندگی با تو ...

طعم ملس خاطرات نوشتن برایت، هنوز کامم را شیرین میکند...

آخر تو آنقدر دوست داشتنی و مهربان هستی که هرچقدر هم بستایمت

کم گذاشته ام...از حس آرامش ناشی از بودنت و داشتنت هرچقدر هم

بگویم کم گفته ام...قبل از آمدنت می پنداشتم مرد رویا ها

فقط در قصه هاست...همان قصه هایی که از کودکی می شنیدم...

اما آمدی و به من ثابت کردی که تو همان مرد رویاهای منی...

همیشه چون تویی را آرزو میکردم...

چون تویی عاشق دلباخته، چون تویی مهربان، چون تویی دلسوز،

چون تویی فداکار... همیشه کنارم باش... آرام وجودم باش... مهربان من.

امروز 16 تیر ماه،خیلی دلم تنگ شده واسه اون نوشته هایی که از ته دلم

براش می نوشتمو اس ام اس می زدم،اما همشون از گوشیم پاک شدن...